Liibaan habeen kasta waxa uu ku seexdaa qorshe quruxsan oo saacado dhowr ah uu kabkabayey, hadalo kooban oo uu ka baaraan degay, tifaftiray, aftahanimo iyo kaftanna uu ku sar-gooyey. Maalinna kama maqnaado iskuulka oo subax walba waxa uu lasoo jarmaadaa qorshahaa culus. Arroortii hore markuu kaco ee uu dhowr xabboo canjeelo ahna kusoo laabo, ayuu buuggag uusan dib u eegin markii uu wax ku xarxariiqey ka danbow jeebka danbe ku kuusaaa, isagoon dan ka lahayn jacdadka iyo hadii xaanshiyaha badh jeexmayaan. Intaa uu jidka soo hayo waxa uu ku duceystaa iney saaka ka hor timaado. Nasiib wanaag ducadaas subax walba waa laga aqbalaa, saa waqtigeeda ayuu korka ka xafidiyey oo isku soo beegaaye. Bidhaanteeda ayuu sheedda kasoo gartaa.
Wataas iyadoo xidhan xijaabkii madoobaa ee direyska hablaha ee iskuulka u gaarka ahaa, labo habloodna dhexda ugu jirta, gacanna ku sidata afar buug, takalena ka laafyooneysa, oo xaraggo mise isla weyni kor eegeysa. Waa aroor hore oo dadka caajis baa saaran, se iyada waji nuuraya oo farxadi kasoo horeyso, ayuu subax walba kiisa daalan ee xalay oo dhan soo jeeday ka horgeeyaa. Afartooda indhood markey kulmaan ayaa beerka loo dhaafaa, ildhibiqsiyadaas ay jaantu iskugu soo darsanto barxadda ka horeysa iskuulka albaabkiisa, maskaxdiisu malaha xawaaraha ay amintaa kooban ku shaqeyneyso awgeed dhiiga jidhkiisa ku jira oo dhan way fuuqsataa, waa feker iyo xaalad shidaal badan u baahan. Wadnahana dhugdhugtiisa banaanka ayaa laga maqli lahaa hadii sanqadhooda la aamusin lahaa bacaha iyo xaashiyaha laydhu sidato ee sida dhugmo la'aanta ah jid-caddaha loogu tuurey, amase caleemaha iyo laamaha engegan ee dhulka firidhsanee neecawda-subaxnimo kaga shamamax-siineyso. Judhaba xubnaha hoose ayuu dareenku soo dhaafaa oo dhafoorkiisa ayaa fadad kuuskuusani oo dhidid ahi isa soo dhoobaan. Salaama calaykumta ayaa bes afkiisa dirqi kusoo dhaafta.
Naftiisii is burisey waxay ugu sheekeysaa oo qiil uga dhigtaa jabkiisa, inaanu waqtigu habbooneyn oo labadii hablood ay la socdeen, teeda kale hadii aad gooni ugu yeedhi lahayd waa la isku kiin arki lahaa. Yeelkadeede wixii la doono hala arkee, oo saad yeeli lahayd iyadoo iskuulka hortiisa uu afku idinka khaldamo, qoftu kibraaniyad ayey u eektahaye, oo ay codka dhaadheereyso. Ma fadeexad ka weyn ayaa jirta? Mayee ma jirto, taas ayaaba u daran. Gartaa bay ahayd inaad saakana qorshaha dib u dhigto, iyadoo keligeed ah ayey malaha sheekadu ku wacneyd ayuu qalbigiisa holcaya ku qaboojiyaa...
Galab danbe, maktabad ku taal magaalada albaabkeeda hore isagoo ku tiirsan oo eegaya buug uu markaa soo amaaneystey, ayuu madaxa kor u qaadey isagoo socod u holaday. Meel hoose oo uu wadnaha u maleeyey ayaa wax haq ka yidhaahdeen. Waxkasta oo agtiisa ka dhacayey waxay la noqdeen iney istaageen, shib, haa, macal garaaca wadnihiisa. Qiyaastii soddon talaabo ayey u soo jirtaa, wuxuuna moodaa inuu soo-dhoweyso ku daawanayo, indhaheeda weeweyn ee ifaya. Dhabannadeeda sidii oo laydh xaga hoose laga soo shidey dhalaalaya, xubnaha jidhkeeda inta maryaha soo riixeysa dhaqaaqooda. Talaabadeeda deggan ee quruxdeeda siyaado ku sii dartey. Waxkasta oo qurux u haystey ayuu ku masaaley. Ma balanbaalis oo ubax dharab leh ku dultaaganbaa? Ma qorax sii dhacaysa oo cirka sagal ku reebtaa? May waxaas iyo wax kastoo qurux lagu sheego way ka qurux badantahay. Haddii gabdhaha bini-aadanka xuuralcayn laga dhex xuli lahaa iyadaa ugu horreyn lahayd. Inta jeer ee ku riyoodey iney sidan oo kale uga soo hor baxdo, oo uu quruxdeeda u daawado, may, ee uu jaceylkiisa u sheegto, xisaabtooda garan maayo. Sida uu u neefsado oo kale ayey ka hamiga maalintan oo kalena u ahayd. Waa tan se maanta iyadoo farxadda wajigeeda ka muuqda haddii magaaladan qabow iyo dadkeeda aamusan loo qaybin lahaa ay wahabka ka kicin lahayd.
Afar talaabo markey usoo jirtey ayuu indhaha isku qabsadey, qam.
Adduun kale ayuu galay. Afartii talaabo oo kale ayey usoo jirtaa, markan se waa iyadoo maryo cad xidhan. Afar hablood oo ubax daadinayaana ay gelbinayaan. Talaabo kasta ay xagiisa usoo qaado, waxaa la socda dhoolacaddeyn iyo xishood isku dhafan. Sacab iyo mushxarad ayaa ku dhex jira kulanka indhahooda isu ooman iyo qalbiyadooda ay naxariisto buuxisey, ee rumeysan la' riyadan caawa u rumowdey. Mar waxay midhihiisii gurayaan jaceyl ay muddo soo wadeen, oo caawa halkiisii ugu sarreysey maraya, markalena waxay gudanayaan waajibaad diini ah oo saarnaa, iney wada dhistaan qoys xalaal ah. Markey soo gaadhey halkuu taagnaa, ayey gacan si yaab leh loogu sharaxey xine usoo taagtey. Qabso uu yidhiba cidlo ayuu haabtey, oo indhaha kala furay, saa waa isla gacantii oo markaas garabkiisa sii dhaaftey, oo soo dhufatey albaabkii uu dhinac taagnaa ee maktabadda.
Intuu dhoollacaddeeyey ayuu albaabkii ka dabogalay.